Kratak pregled karakteristika

Olovo (Pb) je sjajan, savitljiv, srebrno-sivi metal koji spada u grupu teških metala. Prirodna nalazišta olova su u u Zemljinoj kori. Glavne upotrebe su olovne baterije, kao zaštitne legure od X-zraka i gama-zraka, municija, lemljenje legura i precizne vage. Pb degradira u okruženju, vrlo je bioakumulativan elemenat sa sposobnostima da uđe u lanac ishrane. Čovjek je izložen Pb prvenstveno kroz udisanje prašine čestica, gdje postoji mogućnost dospijevanja i do probavnog sistema. Pb utječe na hematopoeze, nervni sistem, imuni sistem, probavu i reprodukciju. U većim dozama, dovodi do nepovratnog oštećenja nervnog sistema, konvulzije ili smrti. U organizmu se nakuplja u kostima, bubrezima, jetri i tkivima. Hronična izloženost malim dozama olova može dovesti do problema u ponašanju. Pb se smatra mogućim kancerogeom (prema IARC 2B).
Kao elemenat, Pb je rijetko zastupljen, češće se javlja u obliku jedinjenja sa drugim elementima, najčešće kao olovo-sulfid ili rude galenita (PBS). Količina olova u Zemljinoj kori raste: javlja se u završnoj fazi radioaktivnog raspada urana i torija. Olovo je poznato čovječanstvu već hiljadama godina, zahvaljujući poznatim toksičnim svojstvima, te je danas njegova upotreba vrlo ograničena. Javlja se u procesima sagorijevanja, proizvodnje baterija, u rudarstvu, metalurgiji, hemijskog industriji i proizvodnji stakla. Pb u atmosferi nije stabilan te se u roku od 10 dana vraća na površinu tla, gdje tu i ostaje (na površinskim slojevima tla) jer nema sposobnosti mobilnosti ka većoj unutrašnjosti. U vodenoj sredini veže se za čvrste čestice i sedimente.